اپنهايمر سال‌1904 در نيويورك چشم به جهان گشود و تحصيلات دانشگاهي خود را نيز در دانشگاه معتبري همچون هاروارد پشت‌سر گذاشت. البته او در دانشگاه كمبريج لندن نيز حضور داشت كه اين مساله موجب آشنايي وي با شناخته‌شده‌ترين محققان زمان خود شد. طولي نكشيد كه در كاليفرنيا به عنوان استاد دانشگاه مشغول به كار شد. در كنار تدريس، تحقيقات زيادي درخصوص الكترون و پوزيترون انجام مي‌داد و همچنين علاقه زيادي نيز به نظريه پرتو كهكشاني و جوانب مختلف آن داشت. با اين حال هيچ‌گاه فكر نمي‌كرد با آغاز جنگ جهاني در راس توليد يكي از مخرب‌ترين سلاح‌هاي تاريخ بشر قرار گيرد. در طول جنگ به عنوان مغز همه‌كاره براي توليد و آزمايش بمب اتم برگزيده شد. البته او از وجود ادوارد تلر سرشناس و چند نفر از محققان ديگر جهان نيز استفاده مي‌كرد. آمريكا براي عقب نماندن از پيشرفت‌هاي هسته‌اي شوروي سابق دست به هرگونه سرمايه‌گذاري مي‌زد و به همين منظور گروهي از زبده‌ترين دانشمندان هسته‌اي و فيزيك دنيا را در اختيار اوپنهايمر قرار داده بود. در سال 1945 و در حالي كه انفجار 2 بمب اتمي در هيروشيما و ناكازاكي ژاپن لكه سياهي در تاريخ نظامي آمريكا برجاي گذاشته بود، اوپنهايمر نيز به اشتباه خود پي‌برد و از قرار داشتن در راس چنين برنامه‌اي بشدت ابراز ناراحتي كرد.

به اين ترتيب او از رياست آزمايشگاه ملي لاس‌آلاموس كناره‌گيري كرد تا مخالفت خود را با استفاده غيرصلح‌آميز از انرژي هسته‌اي نشان دهد. او با ادامه تحقيقاتش در خصوص اين انرژي ارزشمند همواره بر لزوم استفاده صلح‌آميز از انرژي هسته‌اي تاكيد داشت. با اين حال مخالفت‌هايش با توليد و تكثير تسليحات هسته‌اي موجب شد تا از تمامي برنامه‌هاي اتمي نظامي آمريكا رانده شود. وي در سال 1967 و به دليل ابتلا به سرطان حنجره درگذشت.